27 SIERPNIA
„Ale gdy spojrzały, zauważyły, że kamień był odwalony, był bowiem bardzo wielki… i zdumiały się bardzo” (Mk. 16:4,5).
Gdy Pan działa na rzecz Swego własnego Syna i strzeże Jego spraw, a te sprawy doprowadzają nas do takiej relacji z Nim, że możemy powiedzieć, że nie ma tak wielkiego kamienia, który nie mógłby być usunięty, takiego problemu, który nie dałby się rozwiązać, nie ma trudności, której nie można ulżyć, lecz Pan zrobi wszystko, co jest konieczne dla Swego Syna, wtedy dochodzimy do takiej postawy, że Pan może swobodnie czynić mnóstwo rzeczy całkiem po cichu. Jak to mówimy: one się po prostu „zdarzają”. Lecz one są przedmiotem działania potężnej mocy: „Było wielkie trzęsienie ziemi” (Mt. 28:2). Tutaj jednak, w tej sytuacji, wydaje się, że nie było trzęsienia wcale. Po prostu stało się. Musimy rozpoznawać to, że jest pewien aspekt działania w tajemnicy, cicha praca Jego głębokiej mocy, która unieszkodliwia ogromne przeszkody tak, jakby nigdy nie istniały. Czasami może nas postawić wobec działania Swojej mocy, która manifestuje się w przerażający sposób, lecz często i z pewności nie zawsze. Dla wiary bardziej prawdopodobne jest to, że taka mac działa, usuwając przeszkody po cichu, abyśmy później byli zaskoczeni: „…i zdumiały się bardzo”, anioł zaś powiedział: „Nie bądźcie zdumione” (w wersji ang. – przyp.tłum.). Dobrze jest dziwić się, lecz przyznajmy to, że za część tego zdumienia odpowiedzialna jest niedostateczna wiara.
T. Austin-Sparks z:
The Problem of the Stone