24 WRZEŚNIA
„Patrzcie, Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej!” (Dz.7:56).
Jednym, być może najważniejszym, czynnikiem znaczenia Szczepana było to, co zobaczył na końcu i co powiedział z niemal ostatnim tchnieniem: „Patrzcie, Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej!„. Oto mamy tutaj do czynienia z centralną i podstawową rzeczywistością nowotestamentowego chrześcijaństwa, Kościoła i kościołów – Jezus po prawicy Bożej. Rząd, władza, centrale usankcjonowane w Panu w niebie, skupione na niebie, nie na Jerozolimie, ani na żadnym innym miejscu na ziemi… Żydowski władca i oskarżyciele Szczepana szybko i przenikliwie zorientowali się w konsekwencjach, ponieważ nie mieli nic ważniejszego niż to, aby „świątynia rękoma uczyniona” została dokończona – czas funkcjonowania Prawa skończył się. Zostało rzucone bezpośrednie wezwanie do Kościoła Jezusa Chrystusa, aby opuścił Świątynię i wszystko, co do niej należało i ruszył ku większej, pełniejszej i trwałej rzeczywistości.
Tragedia jest to, że mając w rękach „List do Hebrajczyków” odpowiedzialni przywódcy Kościoła ciągle trzymają się systemu i formy, które są tylko rozszerzeniem czy sposobem przeniesienia Starego Testamentu, przy pewnej zmianie frazeologii. Głębia zmiany i przepaść z pewnością nie zostały zrozumiane. Niektóre z najstraszniejszych rzeczy znajdujących się w Biblii zawiera właśnie ten list w odniesieniu do kryzysu i tych dwóch dróg i dwóch rzeczywistości. Sprawa nie jest mniej ważna niż Życie i śmierć. To wszystko ma tak wiele do powiedzenia odnośnie prawdziwej natury Kościoła i kościołów. Kto ma oczy, aby widzieć, niech patrzy!
T. Austin-Sparks z:
According to Christ – 4