„Najlepsze, na co mogę mieć nadzieję, to to, że właśnie otworzyło się okno i gdy patrzysz przez nie, widzisz jedną rzecz – jak wyższy jest Jezus Chrystus od wszystkiego innego!”
T. Austin-Sparks
19 CZERWCA
„Teraz dusza moja jest zatrwożona, i cóż powiem? Ojcze, wybaw mnie teraz od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę” (Jn. 12:27).
Poprzez stworzenie, odkupienie i zjednoczenie Bóg oddał Siebie Samego jednemu, wszystko obejmującemu, wszystko zawierającemu i rządzącemu wszystkim celowi. Tym celem jest podobieństwo rasy do obrazu Jego Syna. Jest to główny cel człowieka. Czy istnieje bardziej usatysfakcjonowana i 'szczęśliwa’ osoba – nawet pośród cierpienia i smutku – niż ten, kto jest najdoskonalszy w cierpliwości, miłości, wierze i innych „owocach Ducha”? Gdyby nasze prośby dotyczące rzeczy zostały spełnione, podczas gdy my pozostalibyśmy tymi samymi ludźmi o niezmienionym w usposobieni i naturze, nie trzeba by było dużo czasu, a byłoby nam równie przykro co do innych rzeczy.
Jest prawdopodobnie w nas taka cecha, która nie zużywa się w różnych okolicznościach i rządzi nad nimi. Wśród ludzi najbardziej promieniujących byli tacy, którzy najwięcej wycierpieli z powodu ułomności, ubóstwa czy innych form przeciwności, podczas, gdy ci najbardziej 'uprzywilejowani’ często należą do najbardziej niezadowolonych. Rozwiązanie problemu cierpienia nie leży ani w tym, aby stać się filozoficznym, ani w jakiejś fatalistycznej rezygnacji typu: „To jest mój los, przypuszczam, że muszę to zaakceptować”. Nie jest nim również bierna postawa czy aktywne duszenie pragnienia. Nie chodzi tutaj wcale o usuwanie użalania się, zgorzknienia, cynizmu, gniewu, czy resztek z tej nieszczęsnej rodziny, która wywołała pustynną włóczęgę. Może powinniśmy przestać się trzymać tych sytuacji, które wywołują problemy, najpierw rozpoznać i uchwycić w sercu tan fakt, że to właśnie w cierpieniu znajduje się ogromny wieczny potencjał do wzrastania obrazu Bożego Syna, który będzie jedną i jedyną cechą i naturą wiecznego królestwa. Za bardzo wizualizujemy „Niebo” jak by miało być jakimś geograficznym i przyjemnym miejscem, nie zwracając wystarczająco dużo uwagi na naturę, która ma być wszczepiona i wydoskonalona.
Zgodnie z życzeniem T. Austina-Sparksa, aby to, co zostało dobrowolnie otrzymane, było dobrowolnie rozdawane, a nie sprzedawane dla zysku, i aby jego przesłania były powielane słowo w słowo, prosimy, jeśli zdecydujesz się podzielić tymi przesłaniami z innymi, prosimy o uszanowanie jego życzenia i zaoferuj je dobrowolnie - bez jakichkolwiek zmian, bez żadnych opłat (z wyjątkiem niezbędnych kosztów dystrybucji) i z załączonym oświadczeniem.